جدول جو
جدول جو

معنی لنده کوه - جستجوی لغت در جدول جو

لنده کوه
(لَ بَ طَ)
موضعی به شاه کوه و ساور مازندران. (سفرنامۀ رابینو بخش انگلیسی ص 126)
لغت نامه دهخدا
لنده کوه
از مناطق کوهستانی و ییلاقی شاهکوه و ساور در استرآباد
فرهنگ گویش مازندرانی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(لَ دَ / دِ)
نام محلی در سر راه فریم به گلپایگان (یا گوشواره از نواحی کبودجامه) و مازندران. (سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 130 بخش انگلیسی و ترجمه آن ص 174)
لغت نامه دهخدا
(زَ دَ / دِ)
کوهی است در لرستان و مسکن لران و آب کرنگ که رودخانه ای است مشهور از طرف آن کوه آید و بنواحی صفاهان گذرد. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج). زردکوه بختیاری یا کوه رنگ، دنباله کوه هفت تنان است و رود بازفت که از شعب کارون است، از کوه رنگ سرچشمه می گیرد. (از جغرافیای طبیعی کیهان ص 53). کوه زرده. رجوع به نزهه القلوب ج 3 ص 195، 215، 216 شود
لغت نامه دهخدا
(لَ لی نَ)
دهی جزء دهستان مرکزی بخش لنگرود شهرستان لاهیجان، واقع در 3000گزی جنوب لنگرود. جلگه، معتدل، مرطوب و مالاریائی. دارای 450 تن سکنه. آب آن از چشمه و استخر. محصول آنجا برنج، چای، ابریشم و لبنیات، شغل اهالی زراعت و گله داری. راه آن مالرو است و اتومبیل نیز میرود. آب چشمۀ آن به خوبی معروف است و آب آشامیدنی برخی از سکنۀ لنگرود از آنجا تأمین میگردد. کار خانه چای خشک کنی به صورت شرکت سهامی تشکیل شده است. رجوع به فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 و سفرنامۀ رابینو بخش انگلیسی ص 17 شود
لغت نامه دهخدا
(گِ دَ)
دهی است از دهستان حومه بخش مهریز شهرستان یزد، واقع در 28هزارگزی خاور مهریز و 20هزارگزی خاور راه شوسۀ یزد به اصفهان. هوای آن کوهستانی و معتدل و دارای 611 تن سکنه است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، شغل مردان زراعت و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)
لغت نامه دهخدا
(لُ)
نام کوهی است در جنوب بخش کنگاور که خطالرأس آن حد طبیعی بین بخش کنگاور و دهستان خزل شهرستان نهاوند میباشد. ارتفاع بلندترین نقطۀ آن از سطح دریا 1932 گز است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
لغت نامه دهخدا
تصویری از بند کوه
تصویر بند کوه
کوه مانند حصار و بارو
فرهنگ لغت هوشیار
نوعی اجاق گلین
فرهنگ گویش مازندرانی
قله ای به ارتفاع، ۱۴۰ متر در کلاردشت چالوس
فرهنگ گویش مازندرانی
از مناطق کوهستانی و ییلاقی شاهکوه و ساور در منطقه استرآباد
فرهنگ گویش مازندرانی